Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarların birinde, yemyeşil ormanlarla çevrili güzel mi güzel bir köy varmış. Bu köyde sevimli hayvanlar yaşarmış. Ama en dikkat çekeni, kocaman mavi kulaklarıyla Küçük Tavşan Mavi Kulak’mış.
Mavi Kulak, ailesiyle birlikte ormanın kenarında, büyük bir ceviz ağacının altında yaşarmış. Çok neşeli, meraklı ve oyun oynamayı seven bir tavşanmış. En yakın arkadaşları Kırpık Kirpi, Minik Sincap ve Uçuç Kuşu’yla her gün ormanda yeni maceralar keşfetmeye bayılırmış.
Bir sabah, güneş yeni doğarken Mavi Kulak büyükannesinin yanına gitmiş. Büyükannesi, eskiden ormanda gizemli bir Kırmızı Elma Ağacı olduğunu anlatmış. Bu ağacın meyvelerinin tatlı mı tatlı olduğunu, ama onu bulmanın çok zor olduğunu söylemiş. Mavi Kulak’ın gözleri parlamış. “Ben bu ağacı bulacağım!” demiş.
Hemen arkadaşlarını toplamış. “Hadi, Kırmızı Elma Ağacı’nı bulmaya gidelim!” diye heyecanla bağırmış. Kırpık Kirpi, “Ama bu ormanda kaybolabiliriz.” demiş. Uçuç Kuşu, “Ben yukarıdan bakarım, yolu kaybetmeyiz.” diye eklemiş. Minik Sincap ise “Ben de yiyecek toplayıp yolda aç kalmamamız için yanımıza alırım.” demiş.
Böylece ekip yola koyulmuş. Ormanın derinliklerine ilerlerken, devasa ağaçların altından geçmişler. Bir süre sonra yol ikiye ayrılmış. Hangi yoldan gideceklerine karar verememişler. O sırada bir kaplumbağa yanlarından geçmiş. “Merhaba Kaplumbağa Abi, biz Kırmızı Elma Ağacı’nı arıyoruz. Hangi yolu seçmeliyiz?” diye sormuş Mavi Kulak. Kaplumbağa gülümsemiş. “Sağdaki yol kolay ama sıkıcıdır, soldaki yol ise maceralıdır ama dikkatli olmalısınız.” demiş.
Mavi Kulak ve arkadaşları heyecanla maceralı yolu seçmişler. İlerledikçe bir çayın kenarına varmışlar. Ama köprü yokmuş! Nasıl geçeceklerini düşünürken Minik Sincap bir fikir bulmuş. “Bakın, şu kütüklerden birini suya itelim ve üstünden geçelim.” demiş. Birlikte çalışarak kütüğü suya itmişler ve hoplaya zıplaya karşıya geçmişler.
Ormanda biraz daha ilerlediklerinde büyük bir ağacın gölgesinde bir baykuş görmüşler. Baykuş uykulu gözlerle onlara bakmış. “Kırmızı Elma Ağacı’nı mı arıyorsunuz?” diye sormuş. Mavi Kulak heyecanla başını sallamış. Baykuş, “Oraya ulaşmak için sabırlı olmalı ve iyi arkadaş olmalısınız. Birlikte çalışmazsanız onu bulamazsınız.” demiş.
Ekip yola devam etmiş. Biraz sonra devasa bir örümcek ağıyla karşılaşmışlar. Ağın ortasında minik bir kelebek sıkışmış. Mavi Kulak hemen kelebeği kurtarmış. Kelebek çok mutlu olmuş ve kanatlarını çırparak havalanmış. “Teşekkür ederim! Size Kırmızı Elma Ağacı’na giden yolu gösterebilirim.” demiş.
Kelebek, onları büyük bir kayanın yanına götürmüş. Kayanın arkasına geçtiklerinde, karşılarında yemyeşil bir alan ve ortasında kıpkırmızı elmalarla dolu bir ağaç görmüşler! Hep birlikte sevinçle zıplamışlar. Mavi Kulak en parlak elmayı koparıp büyükannesine götürmeye karar vermiş.
Dönüş yolunda nehirden tekrar geçmişler, baykuşa el sallamışlar ve köylerine geri dönmüşler. Mavi Kulak büyükannesine elmayı uzatmış. Büyükannesi gülümsemiş. “En büyük hazine, iyi arkadaşlar ve birlikte yaşadığınız maceralardır.” demiş.
O günden sonra Mavi Kulak ve arkadaşları her gün yeni maceralar yaşamak için ormana gitmişler. Ve her seferinde birbirlerine yardım ederek, dostluğun ne kadar değerli olduğunu öğrenmişler.
